بسم الله الرحمن الرحیم
«ایرج شیرینسخن»(۱)
دکتر غلامعلی حدّاد عادل
ایرج افشار نهتنها ایرانشناسی برجسته و پرکار و کتابدار و کتابشناسی استاد بود، که روزنامهنگاری ورزیده نیز بود. او روزنامهنگاری را از پدر آموخته و از او به ارث برده بود و از جوانی تا پایان عمر خود هیچگاه از کار مطبوعاتی دور نشد و دست نکشید؛ هرچند روزنامهنگاری وی همیشه غیرسیاسی بود. طبیعت روزنامهنگاری اقتضای نوشتن میکند؛ نوشتنی دائم، در موضوعات متنوع. روزنامهنگار، اگر بخواهد موفق باشد، باید نویسنده و دستبهقلم باشد و افشار چنین بود. او از آغاز جوانی تا پایان عمر هشتادوپنجساله خود در مجلات جهان نو، مهر، فرهنگ ایرانزمین، سخن، یغما، کتابهای ماه، راهنمای کتاب، آینده، آدینه، کلک، و بخارا مقاله مینوشت. البته میدان نویسندگی افشار محدود به مطبوعات نبود. کتابهای تألیفی او و مقدمههایی که بر کتابهای قدیمی تصحیحشده مینوشت، عرصه وسیع دیگری بود که افشار هنر نویسندگی و قوت قلم خود را در آن به ظهور میرسانید.
ادامه مطلب
