دهلیز، فیلم موفقی است

غلامعلی حداد عادل

به لطف تهیه کننده و کارگردان فیلم سینمائی «دهلیز» فرصتی به دست آمد تا فیلم را تماشا کنم. به نظرم رسید چند نکتۀ قابل توجه در آن وجود دارد که شایسته است بدان‌ها اشاره شود .

درون مایه و مضمون اصلی این فیلم مفهوم «قصاص» است. بهزاد، بازیگر نقش اول مرد فیلم (رضا عطاران) که معلم بوده به جرم یک قتل ناشی از عصبانیت، در زندان بسر می‌برد و در انتظار اجرای حکم اعدام است. شیوا (هانیه توسلی) همسر جوان او در غیاب همسر بار سنگین ادارۀ زندگی را بر دوش دارد. افزون بر آن، بار غم دلهره و دغدغۀ اعدام شدن همسرش را نیز به دوش می‌کشد. او دلش در گرو همسر زندانی خویش است و همّ و غمش متوجه تنها پسرش «امیرعلی» هفت ساله است که دانش‌آموز کلاس اول ابتدائی است. امیرعلی پنج سال است که پدر را ندیده و تصویر و تصوری از او ندارد. شیوا از یک سو در گارگاه تراش عدسی عینک کار می‌کند تا چرخ زندگی را بچرخاند و از سوی دیگر به درس و تربیت و تحصیل امیرعلی در مدرسه می‌رسد، اما مهم‌تر از این‌ها، او از طریق واسطه‌ای که داماد خانوادۀ مقتول است با آن‌ها در تماس است تا شاید رضایتشان را جلب کند.