آیتالله طالقانی پیشگام وحدت حوزه و دانشگاه بود
حداد عادل گفت: بنده به عنوان یک دانشگاهی شهادت میدهم که آیتالله طالقانی عامل مؤثر پیوند فیضیه و دانشگاه بود.
به گزارش خبرگزاری فارس، غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و نماینده مجلس در مراسم سی و پنجمین پاسداشت سالگرد آیتالله طالقانی که عصر امروز در مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران برگزار شد، اظهار داشت: در این محفل میخواهم مروری بر حافظه خودم بکنم از جایگاه طالقانی و تأثیر اشان بر همنسلان خودم بگویم.
وی افزود: بنده از مهر سال ۱۳۴۲ دانشجوی دانشگاه تهران شدم و از آن زمان تا انقلاب و تا رحلت آیتالله طالقانی از آثار ایشان بهرهمند شدم. آیتالله طالقانی از نظر خانوادگی به یک خانواده اصیل، روحانی تعلق داشتند و در یک منطقه مردخیز و فرهنگپرور ایران به دنیا آمدند.
حداد عادل ادامه داد: پدر ایشان مورد احترام علما بودند، آیتالله طالقانی در حوزه به تحصیل میپرداختند و مصداق بارز این حدیث امام صادق بودند که کسی عالم زمانه خود باشد، گرفتار تیرگی نمیشود.
وی افزود: از چند جهت عمر آیتالله طالقانی مفید بود، نخست از جهت اینکه نقش بسیاری در زدودن خرافات از چهره اسلام حقیقی داشتند و به درستی تشخیص دادند که علت روی گردانی نسل جوان از دین پیرایههایی است که بدین بسته شده است.
وی افزود:آیتالله طالقانی به سرچشمههای دین وصل شدهاند و گفتمان آیتالله طالقانی قرآنی و نهجالبلاغهای بود.
وی ادامه داد: توجه به مسائل دینی که آیتالله طالقانی داشتند، موجب شد که به مسائل اقتصادی توجه پیدا کنند و آیتالله طالقانی در گشودن مفاهیم جدید پیشقدم بود. یکی دیگر از جنبههای شخصیت ایشان شخصیت مبارزاتی بود که در همه دوران بعد از رضاخان او را به یک نهضت تبدیل کرده بود.
حداد عادل ادامه داد: ایشان روحانی به تمام معنا سیاسی بودند که به کار تشکیلاتی اعتقاد داشتند و همچنین شجاعت و صراحت لهجه او زبانزد همه بود. آیتالله طالقانی راز عقبماندگی ایران را استعمار و استداد میدانستند و به همین دلیل در ملی شدن نفت با آقای مصدق همراهی کردند. آیتالله طالقانی بلافاصله بعد از ۲۸ مرداد به همراه ابوالفضل زنجانی نهضت مقاومت ملی ایران را اجرا کردند که زمینهساز نهضت آزادی بود و یک لحظه در مبارزه با استبداد و استعمار تردید نکردند.
رئیس فرهنگستان زبان ادبیات فارسی ادامه داد: بعد از امام اگر بخواهیم فردی را مظهر روحانیت سیاسی مطرح کنیم، آیتالله طالقانی بود. دیدگاه او مربوط به تنها جامعه ایران نبود و به مسئله امت فلسطین و بخصوص فلسطین هم توجه داشت.
وی ادامه داد:بنده به عنوان یک دانشگاهی شهادت میددهم که آیتالله طالقانی یک عامل مؤثر پیوند فیضیه و دانشگاه بود.
وی افزود: آیتالله طالقانی به علت شخصیت جامعهالاطرافش مورد احترام همه گروهها اعم از گروههای مذهبی، ملیگرا و گروههای چپگرا بود. چنین گویهای از جامعالاطراف آیتالله طالقانی موجب جذب همه گروهها به شخص وی شده است و این جذب نقطه مثبت آیتالله طالقانی بود. حتی هنرمندان نیز به آقای طالقانی احترام میگذاشتند.
تاریخ انتشار: 18 شهریور 1393 |
