عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، سحری‌خوانی را یکی از گنجینه‌های نهفته در تاریخ فرهنگ کشور دانست و گفت: شایسته است مسئولان فرهنگی قبل از اینکه آخرین سحری‌خوانان از دست بروند، این سنت را احیا و جنبه هنری و معنوی مردم در رمضان را متنوع‌تر کنند.

به گزارش ایرنا، غلامعلی حدادعادل جمعه (۱۸ فروردین) در آیین اختتامیه و معرفی آثار برگزیده جشنواره «ماهور» نخستین مسابقه «سحرخوانی ایرانیان» با ابراز خرسندی از احیای سحری‌خوانی یا سحوری‌خوانی به واسطه برگزاری این جشنواره اظهارداشت: سحری‌خوانی یا سحوری‌خوانی یکی از گنجینه‌های نهفته در تاریخ فرهنگ ماست، ایران، با فرهنگ اسلامی ایرانی خود از این سرمایه‌ها بسیار دارد.

وی گفت: ماه رمضان، ماه خاصی است، ماه عبادت، قرآن و جلوه خاصی از فرهنگ خداپرستی، دینداری و ایمان است و آداب و سنن خود را هم در طول تاریخ به وجود آورده و سرشار از آداب و سنت‌هاست، این سنت‌ها تنوع بسیاری دارد.

حدادعادل افزود: حداقل در ماه رمضان ۹ ایستگاه داریم که هر کدام از آنها سنت خود را دارند، از جمله رویت هلال ماه که شعرا درباره رویت هلال در این ماه اشعار بسیاری سرودند، سحر، سحری خوردن، روزه‌داری در طول روز، افطار، مراسم جشن ولادت امام حسن(ع)، شب‌های قدر، مراسم عزاداری شهادت امیرالمومنین علی(ع)، رویت ماه شوال و عید فطر از دیگر ایستگاه‌های این مه است، هر کدام از اینها، اقتضای خود را دارد و وقتی با تنوع مردم در کشورهای زبان‌ها، اقوام و سلیقه‌های مختلف تقاطع پیدا می‌کند، آداب و سنن گوناگونی متولد می‌شود.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی بیان کرد: همچنین در ماه رمضان اقتضائات انضباط احکام الهی شدیدتر و دقیق‌تر است. در قدیم که ساعت و وسایل ارتباط جمعی نبود. برای اطلاع و سنجش اذان صبح و زمان افطار از طبیعت استفاده می‌کردند. برخی از مردم خودشان اقدام می‌کردند که قرآن خواندن، مناجات‌خواندن، سحری خوانی از این جمله بود که مولانا از آن به عنوان «سحوری» هم یاد کرده است.

وی اظهارداشت: همچنین در گذشته در ماه رمضان، بانگ سحری خوانی بود، برخی از مردم در کوچه‌ها راه می‌افتادند و زمان اذان صبح را اعلام می‌کردند که دیگر فرصتی برای خوردن غذا و نوشیدن آب نیست. سحری‌خوانی لذت‌بخش بوده است که با مناجات خوانی پابه پای روزه داران، تا اذان صبح، می‌آمدند، سحر برای شاعران الهام‌بخش بوده است، کمتر شاعر بزرگی پیدا می‌کنید که شعر سحری نگفته باشد.

حدادعادل گفت: در میان شاعران بزرگ، حافظ از همه شاعران، توجه بیشتری به موضوع سحر داشته است، شب برای سعدی شب فراق بوده و برای حافظ، شب وصال بوده است، صفای اصفهانی و وحدت کرمانشاهی از دیگر شاعرانی هستند که با موضوع سحر شعر سرودند، وحدت کرمانشاهی غزل با مطلع؛ «از یک خروش یا رب شب زنده‌دارها. حاجت روا شدند هزاران هزارها» دارد که قاسم رفعتی روی این شعر مناجاتی خوانده است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی افزود: سحری‌خوانی بخشی از سنت‌های فرهنگ عامه دینی ما در رمضان است و شایسته است قبل از اینکه آخرین سحری‌خوانان از دست ما بروند و فوت کنند، وجودشان غنیمت شمرده شود و این سنت حفظ شود و امیدوارم اولین قدمی که مسولان فرهنگی و دستندرکاران جشنواره «ماهور» برداشتند، سبب احیای سنت سحری‌خوانی، رشد و توسعه و نوآوری آن شود و این سنت را از تاریخ به جغرافیا و زندگی امروز بیاورد و جنبه هنری و معنوی مردم در رمضان را متنوع‌تر بکند.