دکتر حداد عادل کاندیدای مجلس نهم و رئیس مجلس هفتم شورای اسلامی در گفتوگو با «خبرنامه دانشجویان ایران» به تشریح اولویتهای پیش روی مجلس نهم پرداخت.
متن این گفتوگو در ادامه میآید:
آقای دکتر به نظر شما مهمترین موضوعی که باید اولویت مجلس نهم قرار بگیرد چیست؟
به نظر من مهمتر از برنامهها، اصلاح ساختارها و جهتگیریهای مجلس است. مجلس در جهتگیریها باید از تقابل با دولت به تعامل به دولت منتقل شود. تعامل با دولت به معنای کوتاه آمدن در برابر قصورهای دولت نیست. مجلس نباید اقتدارش را در تقابل با دولت جستوجو کند بلکه اقتدار مجلس در منطقی و قانونی عمل کردن، وضع قوانین خوب، نظارت درست و درک محدودیتها و مسئولیتهای دولت است. البته هر کجا دولت کوتاهی نمود مجلس باید به وظیفه خودش عمل کند ولی بنا را نباید تقابل با دولت گذاشت.
اصلاح دیگری هم که باید در مجلس صورت بگیرد، تقویت فراکسیونهای اصلی مجلس است که باید بر قوانین باید نظارت داشته باشند. نه فراکسیونهای متعددی که با نامهای مختلف شکل گرفته است؛ تا وقتی طرح و یا لایحهای در دستور کار مجلس قرار میگیرد درباره این طرح و یا لایحه همفکری صورت بگیرد و مجلس جمع پراکنده ۲۹۰ نماینده نباشد بلکه جهت مشترکی در مجلس ایجاد شود. جهت مشترک هم از طریق رایزنیهای قبل از ورود به صحن و در داخل فراکسیون بوجود میآید.
اگر این اصلاحات و تصحیح جهتها شکل بگیرد در آن صورت به راحتی میتوان متناسب با شرایط کشور، برنامههای خوبی را همانند اجرای برنامه پنجم، رسیدن به چشم انداز، تنظیم بودجه واقع بینانه و منطقی و وضع قوانین مناسب در مجلس اجرا کرد.
آیا فراکسیون اکثریت در مجلس نهم شکل میگیرد و یا به جای فراکسیون اکثریت چند فراکسیون که هیچ کدام اکثریت ندارند خواهیم داشت؟
این موضوع بستگی به مدیریت فضا دارد. اگر به نحوی مدیریت شود که اتحادی بین سلایق مختلف اصولگرا شکل بگیرد، تشکیل یک فراکسیون اکثریت مقتدر محال نیست. البته باید صبر کرد و منتظر نتیجه انتخابات شد. در آن موقع بهتر میشود به این سوال پاسخ داد ولی به نظر من تشکیل یک فراکسیون اکثریت با قدرت ممکن است.
البته فراکسیون اکثریت نباید هر شش ماه یک بار و مثلا در روز قبل از رای اعتماد و یا استیضاح یک وزیر و یا انتخابات هیئت رئیسه تشکیل جلسه بدهد. فراکسیون فقط به جهت ارائه لیست به نمایندگان که به چه کسی رای دهید، نیست. جلسات فراکسیون باید برگزار شود تا نمایندگان به تفاهم برسند که به چه چیزی رای دهند نه اینکه به چه کسی رای دهند و به چه چیزی رای دادند مهمتر از به چه کسی رای دادن است.
با توجه به بیاخلاقیهای سیاسی و رسانهای اخیر به نظر شما در روزهای باقی مانده تا انتخابات رسانهها باید به چه مسائلی بپردازند؟
رسانهها علاوه بر ترغیب بر مشارکت و حضور گسترده مردم در پای صندوقهای رای، باید بر انتخاب بهتر هم تاکید کنند. یعنی شعار رسانهها باید «مشارکت بیشتر، انتخاب بهتر» باشد و در هر دو جهت کار کنند.
امیرالمومنین (ع) در نامهای به مالک اشتر توصیه میکنند که طوری با مردم برخورد کن که مردم بتوانند بدون لکنت زبان با تو سخن بگویند ولی در این روزها شاهد برخوردهایی با فعالان و رسانههای ارزشی هستیم. به نظر شما فضای انتقاد پذیری در بین مسئولین باید چگونه باشد؟
به نظر بنده رسانهها نباید به مسئولین توهین کنند و در نقدهایشان مطالب خلاف واقع بگویند. کسانی هم که مورد نقد قرار میگیرند باید آستانه تحمل خود را بالا ببرند.
نظر شما در خصوص عملکرد کمیسیون فرهنگی مجلس چیست؟
جلسات کمیسیون فرهنگی در طول این ۴ سال به طور منظم برگزار شده ولی یکی از مشکلات ما این بود که دولت لایحه فرهنگی به مجلس ارائه نداد. اصولا بسیاری از تصمیمگیریهای اصلی فرهنگی کشور در شورایعالی انقلاب فرهنگی به تصویب میرسد و این مورد در کمتر ارائه دادن لوایح فرهنگی دولت به مجلس تاثیرگذار بود. البته ما پیگیریهای زیادی انجام دادیم تا از وزارت ارشاد قانون جامع مطبوعات را بگیریم که نتیجهای نداشت لذا خود ما مجبور شدیم قانون جامع مطبوعات به صورت طرح به مجلس ارائه کنیم که این طرح در کمیسیون به تصویب رسید و با تصویب فوریت آن منتظر مطرح شدن آن در صحن مجلس هستیم.
در مورد قانون صدا و سیما هم که بعد از گذشت ۳۳ سال از تاریخ انقلاب و ۳۲ سال از تصویب قانون اساسی هیچ قانونی در این زمینه وجود نداشت، موفق شدیم با اختصاص سه سال تمام وقت، قانون مناسبی را آماده کنیم که امیدواریم این قانون را به هیئت رئیسه تقدیم کنیم. این موارد مهمترین فعالیتهای کمیسیون فرهنگی بود و اقدامات دیگری هم داشتیم.
