این نوشته روز هجدهم اردیبهشت نودوچهار، در پایان هفتادسالگی نویسنده آن، تحریر شده و به خوانندگان گرامی این وبگاه تقدیم می‌شود.

غلامعلی حدّاد عادل

انگار همین دیروز بود که در خیابان ری تهران نزدیک چهارراه انبار گندم در پیاده‌روی جلوی خانه‌مان ایستاده بودم و شعری از کتاب فارسی ششم دبستان را می‌‌خواندم که از قول پدری هفتادساله به فرزندی هفت‌ساله می‌گفت:

مرا هفتاد شد سال و تو را هفت

تو را می‌آید اقبال و مرا رفت