سمبولیسم انتزاعی و بیان حقایق معنوی
دکتر غلامعلی حداد عادل
در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، طبعا ناچار به نفی سینمای قبل از انقلاب، به معنای عام این سینما نه موارد استثنایی آن بودهایم. حالا بعد از آن لا اله گفتن، نوبت الا الله است. فرصتی است برای اینکه بدانیم آنچه باید باشد چیست؟
سینمای دینی به دو معنا میتواند موردنظر باشد، یکی سینمایی که دین آن را تأیید میکند و دیگری سینمایی که دین را تأیید میکند. معنای اول معنای عام است، لازم نیست همه فیلمهایی که در یک جامعه دینی نمایش داده میشود، به معنای دقیق کلمه، به مقولات دینی اختصاص داشته باشد. اگر ما فیلمی درباره زیباییهای طبیعت، در حوزه آموزش و یا بسیاری از مفاهیم عمومی، اجتماعی و انسانی بسازیم، این سینما بهمعنای عام کلمه سینمای دینی است، یعنی سینمایی است که مورد تأیید دین است، ولو اینکه به اعتبار موضوع و محتوا به مقولات خاص دینی نپرداخته باشد. در سالهای گذشته فیلمهایی وجود داشت که دین آنها را تأیید میکند. اما معنای خاص سینمای دینی، سینمایی است که موضوع فیلم اختصاصا دینی باشد. یعنی بر مفاهیم و مباحث دینی تکیه و تمرکز داشته باشد. در اینحال ما از سینما برای تعلیم، تقویت، تأیید و پشتیبانی دین استفاده میکنیم.
ادامه مطلب
