ناگفتههای دکتر غلامعلی حدادعادل، رییس سابق مجلس شورای اسلامی، از دوران مجلس هفتم
(منتشر شده در هفته نامه پنجره ـ شماره ۱۱۹ ـ ۲۶ آذرماه ۱۳۹۰)
دکترغلامعلی حداد عادل از چهرههایی است که نیاز به معرفی ندارد. رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و ریاست آرام و خونسرد مجلس هفتم که او را با نطقهای ادبی و شعرهایش میشناسند. در مجلس هشتم، بیش از پیش سکوت کرده و ترجیح داده است درباره گذشته کمتر سخن بگوید. تلاش زیادی کردیم تا به مناسبت پرونده بازخوانی عملکرد مجلس هفتم، بتوانیم از او وقت مصاحبهای بگیریم و گوشهای از ناگفتههایش را برای خوانندگان بیان کنیم. این مهم در یکی از روزهای میانی هفته و در ساعات پایانی شب، در دفتر کار او در مجموعه فرهنگستانها حاصل شد. در این گفتوگوی صمیمانه، به توصیه ایشان، وارد بحث لوایح و طرحهای مصوب مجلس نشدیم و ایشان با اهدای یک جلد کتاب که به امضای خودشان نیز رسیده بود، ما را به دریافت اطلاعات و آمار از داخل آن ارجاع داد. با اینحال، این گفتوگو به فضای ابتدای مجلس هفتم، نحوه انتخاب شدن ایشان به ریاست مجلس، سیاستهای حاکم بر مجلس هفتم و نحوه تعامل آن با دولتهای سیدمحمد خاتمی و محمود احمدینژاد تعلق داشت. در پایان نیز، دکتر حداد عادل به چند سؤال متفرقه ما درباره انتخابات پیش رو، وحدت اصولگرایان و برنامههای فرهنگی آنان برای مجلس نهم پاسخ داد و مصاحبه را با ذکر چند خاطره از مجلس هفتم به پایان رساند. آنچه در ادامه میخوانید، خلاصهای از گفتوگوی طولانی ما با دکتر غلامعلی حدادعادل، رییس سابق مجلس شورای اسلامی است:
