همزمان با روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت محمدحسین شهریار، ویژه‌برنامه «سر حلقه شوریده سران» با حضور شاعران صاحب‌نام معاصر، جمعه ۲۶ شهریور ساعت ۱۸ در باغ‌موزه هنرهای ایرانی برگزار شد.

به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، دکتر غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان ادبیات و زبان فارسی از چهره های حاضر در این ویژه‌برنامه بود که با تبریک اعیاد قربان و غدیر عنوان کرد: یاد استاد شهریار را گرامی می‌دارم که به احترام او امروز روز شعر فارسی نامیده شده و برپایی چنین مجلسی در چنین روزی بسیار تناسب داشته است. امروز را سازمان فرهنگی هنری برای تقدیر از شاعران معاصر کشور مغتنم دانسته و من هم از اینکه در این مجلس حضور دارم خوشحالم.

وی ادامه داد: یک نکته درباره زبان فارسی عرض کنم. اگر قرار باشد ملت ایران را تعریف کنیم، یک عنصر اصلی در تعریف مردم ایران زبان فارسی است، زبانی که چند هزار سال است داریم با آن صحبت می‌کنیم. از همان زمانی که نیاکان ما در ایران ساکن شدند.

حدادعادل تصریح کرد: این زبان زیست‌بوم فرهنگی ماست. اگر این زبان زیان ببیند بر ما همان می‌رسد که بر یک آدم وقتی دچار لکنت زبان شود. شما ببینید جایگاه زبان در آدم‌ها کجاست. فردی که زبان توانا دارد، شخصیت بالاتری دارد. ملت‌ها هم همین‌طور هستند. ملتی که با ظرافت سخن می‌گوید، با ظرافت هم اندیشه می‌کند.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به روز شعر و ادب فارسی بیان کرد: امروز سخن از شعر است. هر چیزی که ما دور و برمان می‌بینیم یک کاربرد عادی و یک جنبه هنری دارد. مثلاً چوب یک وقت دسته چکش می‌شود، یک وقت روی چوب اثر هنری خلق می‌کنند. گچ یک وقت روی دیوار کشیده می‌شود، یک وقت روی سقف از آن گل و بته در می‌آورند. همین ماده است، اما یک جنبه عادی دارد و یک جنبه هنری.

وی اضافه کرد: زبان هم جنبه هنری دارد. اگر هنر برود سراغ زبان می‌شود شعر. جامه هنر بر تن زبان کردن شعر است. اما شاعر چه کار می‌کند که شعر می‌گوید؟ نمی‌شود گفت در درون شاعر چه اتفاقی می‌افتد که شعر به وجود می‌آید. به همین دلیل هم تعریف شعر بسیار مشکل است. شاعر تصویر را به کلام تبدیل می‌کند و شنونده همان تصویر شاعر را در ذهن خودش تکرار می‌کند. حال آیا تصویر شنونده دقیقاً همان است یا نه، بحث پیچیده‌ای است و شاید قابل اثبات هم نباشد. اما مطمئناً تصویر نزدیکی است.

حداد عادل در پایان گفت: شعر در تاریخ و فرهنگ ما سابقه دیرینه دارد. فرهنگ ایران اسلامی، همین فرهنگی که ۱۴۰۰ سال است استمرار دارد، همیشه با شعر همراه بوده. شعر چیزی است که عوام و خواص با آن سر و کار دارند. از آن میوه‌فروش دوره‌گرد که برای فروش جنسش شعر می‌خواند بگیرید تا فیلسوف و عارف و فقیه و بزرگان. امام راحل که رهبر جمهوری اسلامی ایران بود شعر را رها نمی‌کرد و شعر هم ایشان را رها نمی‌کرد. مقام معظم رهبری هم همین طور هستند. شعر در جامعه ایرانی نشانه فرهیختگی است و من خوشحالم که شعر در ایران زنده است.