خوانده‌های خواندنی

معرّفی ترجمه‌ای تازه از دکتر هاشم رجب‌زاده

استاد ارجمند، دکتر هاشم رجب‌زاده، ایران‌شناس و ژاپن‌شناس مشهور و مورّخ و مترجم و پژوهشگر گرانمایه ایرانی که در حدود چهل سال است در ژاپن اقامت گزیده، هربار که به ایران می‌آید، از سر لطف و مرحمت، سراغی از بنده می‌‌گیرد و ساعتی از وقت مرا با دیدار دلپذیر خود خوش می‌کند. امسال هم در مهر ماه توفیق ملاقات با او را در دفتر کارم در فرهنگستان پیدا کردم.

مثل همیشه با دست پر آمده بود. دو ترجمه از سفرنامه‌های ژاپنی‌ها در قرن گذشته به ایران و یک دوره شش‌‌جلدی مفصّل از آثار خواجه رشید‌الدّین فضل‌الله همدانی، که او با بیست سال پژوهش و پیگیری موفّق به یافتن نسخه‌های خطّی و تصحیح و انتشار آنها شده است. تخصّص در تاریخ دوره ایلخانان، به‌‌ویژه در زندگی و احوال و آثار خواجه رشید‌الدّین فضل‌الله، یکی از تخصّص‌های دکتر رجب‌زاده است.

با همه گرفتاری‌ها، فرصت پیدا کردم و یکی از آن دو سفرنامه را، که کتابی در یکصدو‌سی‌وچهار صفحه بود، خواندم[۱]. دریغم آمد که دوستان خود را در لذّت آنچه خوانده‌ام با خود شریک نسازم. تصمیم گرفتم مقدّمه دکتر رجب‌زاده را برای آگاهی دوستان از این سفرنامه و نیز برای آشنایی آنان با این استاد دانشمند، عیناً، در برابر چشم خوانندگان این نوشته قرار دهم. مخصوصاً مایلم توجّه جوانان عزیز وطنم را به مرتبه علمی دکتر هاشم رجب‌زاده و همّت و سختکوشی او و احاطه وی بر زبان و ادب فارسی و نثر دلپذیر وی جلب کنم. او می‌تواند برای دانشگاهیان و دانشجویان ما الگو باشد.

دو نکته را اضافه می‌کنم. یکی اینکه برای آوردن مقدّمه کتاب، از دکتر رجب‌زاده اجازه گرفته‌ام و دیگر اینکه یادداشت‌ کوتاهی را که خود در پایان کتاب بر صفحه آخر آن نوشته‌ام، بعد از مقدّمه، آورده‌ام تا خوانندگان با «ارزیابی شتابزده» من از این سفرنامه نیز آگاه باشند.

غلامعلی حدّاد عادل