توفیق داشتم که روزهای پایان سال نودوسه و آغاز سال نودوچهار را در عتبات بگذرانم. در نجف، در آستانه حرم امیرالمؤمنین علیه‌السّلام ایستاده بودم و به اذن دخولی که کسی برایم می‌خواند، گوش می‌دادم. ناگهان چشمم به دخترکی افتاد که مادرش او را در قسمت زنانه بر سر دست گرفته بود تا او به قسمت مردان سرک بکشد و تماشا کند. به‌قول مرادی کرمانی، «شما که غریبه نیستید»، حواسم متوجّه او شد و آرام دست به جیب بردم و تلفن همراه را بیرون آوردم و عکس گرفتم.

حالا این عکس را، به‌عنوان سوغات نجف، تقدیم دوستان عزیزم می‌کنم.