رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: ‌ شعر کاظمی، شعر اعتراض است، شعر درد و رنج ملتی که حداقل نزدیک به ۴۰ سال است یک دوران پر آشوب را سپری می‌کند، بغض در گلو شکسته یک ملت است.

خبرگزاری فارس: حداد عادل: شعر «محمد کاظم کاظمی» بغض در گلو شکسته ملت افغانستان است.

به گزارش خبرگزاری فارس، مراسم بزرگداشت «محمدکاظم کاظمی» شاعر اهل افغانستان شب گذشته در نخلستان اوج برگزار شد.

 * حداد عادل: شعر کاظمی، شعر اعتراض است

 سخنران دیگر برنامه بزرگداشت محمدکاظم کاظمی، غلامعلی حداد عادل بود. حداد عادل در ابتدای سخنانش با اشاره به تحولات اخیر در ارتباطات بین ایران و افغانستان گفت: در ۴ دهه اخیر در ارتباطات دو کشور همسایه و هم‌کیش ایران و افغانستان اتفاقات بسیاری روی داده است که بعد‌ها شاید تاریخ‌نگاران، تاریخ مناسبات ایران و افغانستان را بعد از کودتای افغانستان و انقلاب ایران در فصل جداگانه‌ای بنویسند و ابعاد مختلف تأثیرگذاری تحولات را تشریح کنند.

وی افزود: یکی از اتفاقاتی که در این ۴ دهه اتفاق افتاده است مهاجرت جمع کثیری از خواهران و برادران افغانستان به ایران بود که آثار گوناگونی هم در ایران و هم در افغانستان داشته است. یکی از این تأثیر‌ها، تأثیر در زبان فارسی بوده که این موضوع قابل تجزیه و تحلیل است.

حداد عادل اظهار داشت: ظهور شاعران متعدد افغانستان در ایران و انتشار اشعارشان در این سال‌ها جزئی از ادب فارسی شد و سرمایه زبان فارسی به حساب می‌آید. از جمله کسانی که به عنوان شاعر برجسته در این فرآیند شناخته می‌شود دوست محترم ما آقای «کاظمی» است که وجود او در ایران به خودی خود یک پیام است. حضور او به ما ایرانی‌‌ها اعلام می‌کند که قلمرو زبان فارسی محدود به ایران نیست و بسیار پهناور‌تر از آنچیزی است که ما گمان می‌کنیم و این برای ما خیلی خوشایند است و به ما اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد.

وی افزود: وقتی شاعری از دوردست به ایران می‌آید و با زبان فاخر و سلیس شعر می‌سراید، قوت زبانی را می‌رساند که ما و همسایگان ما به آن سخن می‌گوییم. این اشتراکات در زبان و ادبیات، معرف اشتراکات گوناگون و یک تاریخ مشترک است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با فاخر و استوار خواندن زبان شعر محمدکاظم کاظمی، گفت: مایه‌های شعر خراسان بزرگ در شعر او دیده می‌شود یعنی وقتی شعر او را می‌خوانیم به یاد بزرگانی می‌افتیم که در واقع سرحلقه شاعران فارسی زبان در طول تاریخ بوده‌اند و زبان فارسی رودخانه‌ای است که سرچشمه‌اش در سرزمینی است که کاظمی به آن تعلق دارد. همچنین ستون‌های اصلی شعر او بهره‌هایی از فصل عراقی و هندی پذیرفته و زبانی بسیار صمیمانه و دلنشین دارد.

وی افزود: شعر کاظمی، شعر اعتراض است، شعر درد و رنج ملتی که حداقل نزدیک به ۴۰ سال است یک دوران پر آشوب را سپری می‌کند، بغض در گلو شکسته یک ملت است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی اظهار داشت: ‌امروز خوشحالیم که شاعر بزرگی از افغانستان، ایران را به عنوان وطن دوم خود انتخاب کرده و حلقه وصلی میان ادب فارسی ایران و افغانستان شده است. کاظمی فقط شاعر نیست، زبان‌شناس و پژوهشگر نیز هست، به سرنوشت و سرشت زبان فارسی بویژه در افغانستان توجه‌ای عالمانه دارد و تحولات زبان دری را بخوبی تجزیه و تحلیل کرده است و من با مطالعه آثار او به این نتیجه رسیده‌ام که با یک پژوهشگر سخت‌کوش روبرو هستیم.

وی افزود: وقتی که سراغ شعر این شاعر می‌رویم، شعر‌ها را در حدی می‌یابیم که انگار کار دیگری جز شاعری نداشته است، شعر او شعری انسانی و قدر کلام و سخن را دانسته است و شعر خود را در خدمت ملت، آئین و امت اسلامی بکار برده است و فرهنگستان زبان فارسی افتخار می‌کند که کسی مثل ایشان عضو آن است.

* توصیف همسر کاظمی از این شاعر؛ او مثل همه مهاجران مدرک مهاجرت دارد و مثل همه در صف تمدیدش می‌ایستد

سخنران دیگر این برنامه زهرا بیات همسر محمدکاظم کاظمی بود. او در این برنامه از این شاعر به عنوان یک همدل، هم‌نفس و بال پرواز یاد کرد و گفت: تجربه زندگی مشترک با کاظمی پر از حرف و خاطره است و به جرأت می‌گویم که تمام زندگی مشترک با او پر از صبوری همسرم بوده است. منش او در زندگی سادگی و ساده‌زیستن است. کارنامه زندگی او برای همه روشن است اما وقتی در کنارش باشی شاهد لحظات متفاوت و مسائل تربیتی که بسیار متفاوت است و در تربیت فرزندانم از آن بسیار بهره بردم.

وی افزود: کاظمی از دوران نوجوانی‌اش وقتی نقل می‌کند از عشق و علاقه بی‌حد و حصرش به کتاب می‌گوید. او در هر موضوعی اطلاعات کاملی دارد و دختر کوچکم همواره سراغ پدرش می‌رود و می‌گوید بابا همه چیز را بلد است و این پدر همواره به عنوان الگو مطرح بوده است.

همسر این شاعر گفت: شاید باورش برای بعضی از هموطنانم سخت باشد اما او مثل همه مهاجران مدرک مهاجرت دارد و مثل همه در صف تمدیدش می‌ایستد و در اشعارش هم مهم‌ترین دغدغه‌اش درد مردم بوده است.