رئیس فرهنگستان زبان ادب فارسی در آیین رونمایی از مجموعه کتاب‌های «به‌گزین» که عصر یکشنبه در مجموعه فرهنگی کتاب زیتون تهران برگزار شد، در سخنانی تاکید کرد عشق به زبان و ادبیات فارسی باید به یک جریان در بین اهل ایمان، افراد دین‌مدار و ناشران دینی تبدیل شود.

به گزارش روابط عمومی دفتر نشر فرهنگ اسلامی، دکتر غلامعلی حداد عادل با نام‌بردن از زنده‌یاد علامه حسن‌زاده آملی به‌عنوان یک عالم دینی که به ادبیات فارسی عشق می‌ورزید، گفت: پیام دفتر نشر فرهنگ اسلامی با انتشار مجموعه «به‌گزین» به جامعه این است که دل‌بستگان به معارف دینی می‌توانند دل‌بسته زبان و ادب فارسی هم باشند.

وی در ادامه همین مبحث، برخی از ویژگی‌های این مجموعه کتاب را برشمرد و ابتدا افزود: خوشحالم که ناشری با حدود ۵۰ سال سابقه که بیشتر آثارش هم دینی است، قدم در وادی انتشار آثار ادبی گذاشته و برای ترویج زبان و ادب فارسی همت می‌گمارد و این از سر تصادف نیست بلکه حاصل یک بلوغ ۴۳ ساله در انقلاب اسلامی است.

حدادعادل انتشار این مجموعه از سوی یک ناشر دینی را یک‌نوع خط‌شکنی و سنت‌شکنی دانست و توضیح داد: اکنون به این باور رسیده‌ایم که حفظ اسلام و انقلاب از حفظ هویت ملی و ایرانی ما جدا نیست و زبان فارسی نیز رکنی از ارکان دین است و موظف به پاسداری از زبان فارسی هستیم و دفاع از معارف دینی مغایرتی با ترویج زبان و ادب فارسی ندارد و هر دو از آبشخور اعتقادی، ایرانی و اسلامی سیراب می‌شوند.

این مدرس دانشگاه انتخاب نام «به‌گزین» (به معنی برگزیدن بهترین‌ها) را انتخابی با ذوق و «سلیقه»‌ای شاعرانه توصیف کرد و در عین حال نشر چنین مجموعه‌هایی از شاهکارهای ادبی را پس از سال‌ها، سپردن این کار به موسوی‌گرمارودی به‌عنوان فردی مسلط بر شعر و ادبیات سنتی و جریان‌های امروزی و کسی که دست‌کم ۶۰ سال با ادبیات فارسی و عرب هم‌نشینی پیوسته دارد و همیشه فعال، بانشاط و درجه یک بوده است را از دیگر ویژگی‌های برجسته این مجموعه کتاب عنوان کرد.

وی همچنین انتخاب آثار مجموعه را مناسب دانست و یادآور شد: به جز یکی دو اثر که خیلی مشهور نیست بقیه، از کتاب‌های درجه اول زبان فارسی انتخاب شده است که آن آثار غیرمشهور اما نفیس هم باید شهرت پیدا کنند و معروف شوند.

حدادعادل، حکایت‌محور بودن آثار را که باعث جذابیت کتاب می‌شود، همچنین توجه به ملاحظه‌های دینی، اخلاقی و فرهنگی را از دیگر ویژگی‌های مجموعه ۱۴ جلدی «به‌گزین» عنوان کرد و گفت: نتیجه نشر این کتاب، اضافه‌شدن مجموعه‌ای فاخر به کتاب‌های ادبی فارسی است که اثر آن آشنایی خوانندگان با نمونه‌های فاخر خواهد بود.

رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تصریح کرد: با وجود این که نثر فارسی در ۱۰۰ سال گذشته رشد کرده و به‌قلم نویسندگان درجه اول، پالایش و پیرایش شده است اما در جامعه اندک کسانی می‌توانند خوب بنویسند و نامه‌نگاری‌ها -به‌ویژه- از آن زیبایی‌ها و کوتاه‌نویسی‌های نثر فارسی بی‌بهره است و مجموعه‌هایی مانند «به‌گزین» می‌تواند معلمی برای چگونه نوشتن باشد درعین حال آشنایی با ادبیات فارسی نوعی فرهنگ آموزی است و همه باید برای رواج این مجموعه تلاش کنند.

خبرگزاری ایکنا نیز در گزارش خود از این نشست آورده است:

غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی اهتمام به انتشار مجموعه «به‌گزین» توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی را بسیار خوشال‌کننده و امید‌بخش خواند و گفت: انتخاب نام «به‌گزین» برای این مجموعه توسط موسوی گرمارودی با آن ذوق و سلیقه شاعرانه و ادیبانه خود بسیار ارزشمند است؛ زیرا به‌گزین در اینجا حاصل مصدر یا صفت مفعولی و ترجمه درست، دقیق و شفافی از کلمه «اختیار» عربی و به معنای انتخاب بهتر است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، اهتمام دفتر نشر فرهنگ اسلامی با ۵۰ سال سابقه انتشار آثار محض دینی برای ترویج زبان و ادبیات فارسی را اتفاق مبارکی خواند و افزود: البته ورود این نشر به وادی ادبی و حوزه زبان و ادبیات فارسی تصادفی نیست، بلکه حاصل یک بلوغ چهل‌وسه ساله در انقلاب اسلامی است؛ یعنی ما به این باور رسیده‌ایم که حفظ اسلام و انقلاب از حفظ ملیت و هویت ایرانی ما جدا نیست و زبان فارسی، رکنی از ارکان ملیت ایرانی ـ اسلامی ما است.

وی ادامه داد: ما به همان دلایلی که موظف به پاسداری از اسلام هستیم، در ایران موظف به پاسداری از زبان فارسی هم هستیم. یعنی دفاع از معارف و ترویج معارف دینی و ترویج زبان و ادبیات فارسی دو مقوله معارض و مغایر نیست، بلکه هر دو از یک آبشخور اعتقادی و ایرانی ـ اسلامی نشأت می‌گیرد و سیراب می‌شود.

وی عرضه انتشار آثار فاخر ادبیات فارسی در کنار آثار دینی در دفتر نشر فرهنگ اسلامی را یک اتفاق بزرگ و مهم و حتی ساختارشکن خواند و گفت: در گذشته تک‌چهره‌هایی داشتیم که به‌عنوان عالم دین شناخته می‌شدند و عاشق ادبیات فارسی بوده‌اند. یک نمونه آن علامه حسن‌زاده عاملی بود که مصحح کلیله و دمنه و علاقه‌مند به ادبیات فارسی بود، اما تا به امروز به یک جریان در میان اهل ایمان و متدینین و ناشران دینی نشده است، لذا انتشار این مجموعه فاخر در دفتر نشر فرهنگ اسلامی بسیار اهمیت دارد.

حدادعادل در ادامه گفت: مدت‌ها بود که از مجموعه‌‌های گزیده ادبیات فارسی در عالم نشر منتشر نشده بود، بنابراین کاری به‌جا و به موقع بود و دفتر نشر فرهنگ اسلامی با این کار به جامعه پیام توجه به زبان و ادبیات فارسی در حوزه‌های دینی را منتقل می‌کند و نشان می‌دهد افرادی که به معارف اسلامی دلبستگی دارند، می‌توانند و بلکه باید به ادبیات فارسی هم دلبستگی داشته باشند.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با بیان اینکه از خصوصیت‌های مجموعه «به‌گزین» سپردن کار به اهل آن است، عنوان کرد: انتخاب موسوی گرمارودی برای گردآوری این مجموعه انتخاب بسیار مناسبی بود؛ زیرا دست کم ۶۰ سال به ادبیات فارسی و عرب انس مداوم داشته و تسلط دارد؛ بنابراین این مجموعه حاصل یک عمرآشنایی مولف با ادبیات و متون کهن فارسی و حداقل ۶۰ سال کار ادبی است. به اصطلاح موسوی گرمارودی چکیده کار است، نه چسبیده به کار، زیرا ادبیات فارسی با دل و جان او پیوند خورده است.

حدادعادل انتخاب خوب متون را از دیگر نقاط قوت مجموعه به‌گزین خواند و افزود: متن‌هایی که موسوی گرمارودی در این مجموعه انتخاب کرده، به جز یکی دو تای آن‌ها که خیلی مشهور نیست، همه از متون درجه اول زبان و ادب فارسی است. آن یکی دو متن هم که مشهور نیست، نفاست کلام لازم را دارد و باید شهرت پیدا کند، بنابراین مولف به درستی عنایت داشته که آن متون را معرفی و معروف کند.

وی با اشاره به اینکه قطع کتاب، حروف و کاغذ کتاب مناسب و خوب است و صفحه‌آرایی شکیلی دارد؛ حکایت‌محوری آثار انتخابی این مجموعه را امتیاز آن نسبت به مجموعه‌های مشابه پیشین خواند و اضافه کرد: موسوی گرمارودی در انتخاب آثار این مجموعه ملاحظات اخلاقی و تربیتی و دینی را – مخصوصا برای نسل جوانی که می‌تواند خواننده این اثر باشد – رعایت کرده است.

حداد عادل ادامه داد: نتیجه همه این‌ها این است که یک مجموعه فاخری به ادبیات فارسی روزگار ما اضافه شده است که اثر و نتیجه آن می‌تواند آشنایی مخاطب ما با نمونه‌های والای شعر و به‌ویژه نثر فارسی باشد که امروز بسیار به آن احتیاج داریم.

وی با بیان اینکه حکایت‌های ادبیات فارسی عموما دارای حکمت است، اضافه کرد: بخش مهمی از عقل عملی و نظری و اخلاق و معارف ایرانی در دوره اسلامی مندرج در حکایت‌های ادبی است؛ بنابراین این حکایت‌ها صرفا سرگرم‌کننده نیست، بلکه غایت و غرضی در آن منظور بوده است لذا آشنایی با ادبیات فارسی نوعی فرهنگ‌آموزی هم هست و مجموعه به‌گزین شاهد خوبی بر این مدعا است.