نشست افتتاحیه همایش بین المللی «میراث مشترک ایران و هند: نسخ خطی (ظرفیت ها و چالش ها)» روز یکشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۰ با حضور دکتر غلامعلی حدادعادل برگزار شد.

ترجمه کلیله و دمنه؛ نشان قدمت ارتباط فرهنگی میان دو ملت

به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، دکتر غلامعلی حداد عادل با اشاره به اهمیت پرداخت به موضوع «میراث مشترک ایران وهند: نسخ خطی (ظرفیت ها و چالش ها)» گفت: سابقه روابط فرهنگی ایران و هند به پیش از اسلام باز می گردد و شاید بتوان یکی از بارزترین نمونه ها و دستاورد این رابطه فرهنگی را سفر برزویه طبیب به هند و ترجمه کتاب «کلیله و دمنه» دانست. گمان می رود اولین ترجمه کتاب «کلیله ودمنه» به زبان پهلوی بوده و پس از آن به سایر زبانها ترجمه شده است که نشان می دهد ایران، اولین کشوری بود که این کتاب را به زبان دیگری برگرداند و این اثر از زبان پهلوی به عربی و سپس به فارسی ترجمه شده است.

رییس بنیاد سعدی با اشاره به تحولات روابط فرهنگی دو کشور پس از اسلام ادامه داد: روابط فرهنگی در دوران اسلامی تقویت شد و حدود ۷۰۰ یا ۸۰۰ سال، زبان فارسی، زبان مشترک فرهنگی، علمی، دیوانی، درباری مردم هند بود.

طولانی بودن تاریخ گستردگی عرض جغرافیای میراث مکتوب دو ملت

رییس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی با اشاره به ناشناخته بودن گنجینه کتاب ها و نسخه های خطی بین ایران و هند گفت: تاریخ هزار ساله زبان فارسی و فرهنگ اسلامی، در هند سبب شد تا در کتابخانه های این کشور گنجینه ناشناخته عظیمی از کتب و نسخ خطی وجود داشته باشد؛ به اعتقاد من طول تاریخ و عرض جغرافیایی این عرصه گسترده است.

حدادعادل با ابراز خرسندی از برقراری تعامل مثبت بین کشورهای ایران و هند، ادامه داد: خوشبختانه در حال حاضر روابط ایران و هند به ویژه در حوزه فرهنگی و سایر عرصه ها، مطلوب است. حدود ۱۰ سال پیش در ایران، ۲۰ موسسه در حوزه مسائل فرهنگی هند فعالیت می کردند و به یاد دارم نظیر این همایش حدود ۱۵ سال پیش در قم به همت حجت الاسلام و المسلمین حسینی اشکوری درباره نسخ خطی فارسی برگزار شد.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به مقاله ای جامع درباره اشتراکات فرهنگی ایران و هند گفت: اخیرا مقاله ای به قلم آقای عمر خالدی از زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شده و بزودی با نام راهنمای کتابخانه های دارای نسخ خطی عربی، فارسی و اردو در هند در مجله «پیام بهارستان» چاپ خواهد شد. در این مقاله ۶۰ کتابخانه بزرگ در هند معرفی و منابع مربوط به تحقیق درباره هریک از کتابخانه ها نیز آورده شده است.

فهرست نویسی ۱۰۰ هزار نسخه خطی؛ تخمین وجود ۳۰ میلیون سند

وی تصریح کرد: نویسنده این مقاله می گوید، تا کنون حدود یکصد هزار نسخه خطی در کتابخانه های هند فهرست نویسی شده است. این رقم نسخه های خطی فهرست نشده، نسخه های خطی موجود در کتابخانه های شخصی و نیز اسناد اداری و دیوانی را که به زبان فارسی در کتابخانه ها و مراکز اسناد وجود دارد،‌ شامل نمی شود؛ تعداد این اسناد در حدود ۳۰ میلیون سند تخمین زده شده که در کتابخانه های بزرگ هند موجود است.

به گفته رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، کتابخانه های خدابخش، نظام حیدرآباد و رضا رامپور جزو مراکز اصلی نگهداری نسخه های خطی فارسی، اردو و عربی هستند.

دکتر حدادعادل با بیان آسیب هایی که این میراث گران بها را تهدید می کند افزود: در حال حاضر در باب نسخه های خطی مسائل مختلفی در هند وجود دارد که یکی از این مسائل مربوط به گردآوری این نسخ می شود چراکه هم اکنون در خانواده های هندی افراد آشنا به زبان فارسی وجود ندارد یا تعدادشان اندک است و معانی کتب را نمی دانند و قدر و ارزش آن ها دانسته نمی شود که در نهایت موجب از بین رفتن این منابع می شود. همچنین شرایط نگهداری کتاب در کتابخانه های هند به خصوص کتابخانه های کوچک که تحت نظر دولت نیست، بسیارنامناسب است که به دلیل نبود امکانات مناسب برای نگهداری و حفاظت این کتاب ها صدمه می بینند.

رییس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی با اشاره به زمینه های مطالعه و بررسی گنجینه نسخ خطی دو کشور ابراز داشت: ابعاد مختلف کتاب ها از بررسی نوع کاغذ، موارد فنی، خط، زبان، ادبیات، هنر تزیین و کتاب آرایی عرصه گسترده ای برای تحقیق و پژوهش وجود دارد.

ضرورت فهرست نویسی نسخ خطی موجود در هند

رییس بنیاد سعدی، فهرست نویسی را یکی دیگر از جنبه های مهم در حفظ و نگهداری نسخ خطی عنوان کرد و افزود: در هند تعداد کتابخانه های که منابع آن ها فهرست نویسی نشده است فراوان است و برای انجام آن موضوع دسترس پذیر بودن نسخ خطی مهم است. اما در سال های اخیر اگر یک محققی در ایران به یک نسخه خطی در هند احتیاج داشت، باید به هند سفر می کرد و مقررات سخت در این کشور موجب شده که دسترسی به این منابع بسیار دشوار به نظر برسد. برای دسترس پذیر کردن نسخ رایزنان فرهنگی کمک شایانی را به پژوهشگران خواهند کرد.

توجه به حفظ میراث مکتوب دو ملت در انقلاب اسلامی ایران

رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با اشاره به برنامه های انجام شده در طول انقلاب اسلامی در خصوص حفظ این میراث تاریخی مشترک میان دو ملت به خدمات مرکز نور اشاره کرد و گفت: از کارهایی که در چهل و سه سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با هدایت مقام معظم رهبری، توسط جمهوری اسلامی ایران در هند صورت گرفت، تاسیس مرکز میکروفیلم نور است و آقای خواجه پیری در این مدت طولانی با مداومت توانست بسیاری از نسخه های خطی را شناسایی، گرآوری، خریداری، مرمت، حفاظت و نگهداری کند و امروزه کتابخانه های هند به این مرکز اعتماد دارند و این مرکز در خدمت احیای روابط فرهنگی ایران و هند است.

حدادعادل در بخشی دیگر از سخنان خود به خدمات دانشمندان ایرانی در حوزه ارتباطات فرهنگی دو کشور اشاره کرد و گفت: از میان دانشگاهیان زنده یاد جلالی نائینی، و فتح الله مجتبایی عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی از سرآمدان این حوزه بودند. دکتر مجتبایی سرآمد و سرحلقه هندشناسان ایرانی به شمار می رود و بر دیگران از حیث آشنایی با ذخایر فارسی در هند تقدم فضل دارد. او حدود ۵۰ سال پیش از سوی موسسه ذاکر الحسین به هندوستان دعوت شد و درباره آثار دینی هندوان که به زبان فارسی ترجمه شده سخنرانی کرد.

علامه امینی از پیشگامان استفاده از نسخ خطی هند

رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی افزود: از شخصیت های حوزوی می توان به مرحوم علامه امینی به عنوان یکی از پیشگامان استفاده از نسخ خطی هند اشاره کرد. او حدود ۷۰ سال پیش زمانی که می خواست الغدیر را تالیف کند، برای دستیابی به نسخ خطی شیعی در هند، به هندوستان سفر کرد و چندین ماه در این سرزمین مشغول تحقیق و پژوهش بود و احادیث مربوط به تالیف الغدیر را شخصا استنساخ می کرد.

حدادعادل ادامه داد: مرحوم شیخ عزیزالله عطاردی قوچانی نیز از اشخاصی بود که عمر خود را وقف این منطقه ای کرده بود که آن را خراسان بزرگ می نامید و یک سفرنامه ای را به عنوان «سیری در کتابخانه های هند و پاکستان» دارد و در این سفرنامه بیشتر نکته هایی که در نسخ خطی دیده است را یادداشت کرده است.عارف نوشاهی نیز با انتشار فهرست نسخه های چاپی، خدمت بزرگی به این حوزه کرده است، او وسعت و عظمت این حوزه را نشان داده و مرحوم منزوی نیز با فهرست نسخ فارسی اهتمام ستودنی داشته است.