دکتر غلامعلی حدادعادل به‌مناسبت درگذشت استاد گرانقدر محمدرضا حکیمی یادداشتی به رشتۀ تحریر در آورده است. متن این یادداشت در ادامه آمده است:

بسمه تعالی

درگذشت استاد گرانقدر محمدرضا حکیمی را به بازماندگان و دوستان و ارادتمندان ایشان تسلیت می‌گویم. حکیمی بی‌تردید از نوادر زمانۀ ما بود. آثار او که از دانش ادبی و قلم پرتپش او بهره یافته بود در عمق‌بخشی و جهت‌دهی اعتقادات دینی نسل جوان، خصوصاً، در سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی تأثیری انکارناپذیر و ماندگار داشت. حکیمی که از رهگذر آشنایی با جریانهای فکری روزگار خود «عالم به زمان» خود بود، کوشید تا اضلاع منظومۀ اعتقادی شیعی را به صورتی منسجم در کنار هم نهد تا به صورت مکتبی عقلانی و الهی و انسانی، منشأ و مولد حرکت اجتماعی و سیاسی گردد. او در عین نوآوری هرگز از مبادی و مبانی اسلامی و شیعی فاصله نگرفت و انحراف پیدا نکرد. حکیمی را با شجاعت و صداقت و غیرتی که داشت بی‌گمان باید از مشعل‌داران و منادیان دعوت به انقلاب اسلامی امام خمینی دانست. حساسیت و تکیه و تأکید او بر عنصر عدالت به‌ویژه «عدالت اقتصادی» او را در میان متفکران اسلامی و مصلحان اجتماعی ممتاز ساخته بود. حکیمی به اعتبار آثارش زنده است و آنچه در فقدان تأسف‌بار او مایۀ تسلی است همین آثار فراوان و سودمند اوست که در دست ماست. برای او از درگاه خداوند کریم علو درجات طلب می‌کنیم.

غلامعلی حدادعادل